kısaca eskiden dersek, hep burnunun dikine giden sabit fikirli kocasına hep aşık bir kadındım.
bebeğim olunca da doğal olarak bildiğimi okudum,kim ne derse tersini yaptım...
kucaktan başladık, daha doğmadan ilk yorumlar: aman sakınnnn kucağa alma bidaha inmez.
evet ilk 8 ay kanguru gibi yaşadık inanılmaz güzeldi insanın aklını başındıran uçuran o yumuşaklığı hiç yaşamamıştım. sonra vakti gelince kendi isteği ile istediği zaman da yere bastı.
aman dediler evde hiç birşeyi kaldırma cızz de alışır aliştır... her şeyi kaldırdım miniğime zararlı olabilecek kırılınca onu ürkütebilecek çarpınca canını acıtacak herşeyi. ev onun evi aynı zamanda bizimde yeni gelene saygı duymamız gerek, hiç cızz demedim.
gece doyur ver muhallebiyi sabaha kadar miss bak keyfine, olur dedim minnacık karnı patlasın keyfim bol olur...
ağlasın dediler 1 ağlar 2 ağlar susar terbiyelenir,, bide yumurta kıralım yogurtla çırpıp..
diye deneye 27 aylık oldu minnak.
bugün biraz halsizdim, boşalmadan dolan bulaşık makinesi gözümde büyüdü. oğluma: hadi aneciğim boşalt makineyi dedim.
biraz mayışmış kuru üzüm yiyordu, hemen kalktı her şeyi tezgaha sıraladı tabakları iç içe koyarak.
izlemekten aldığım keyifle benimde halsizliğim geçti.
yine olsa yine bildiğimi aklıma eseni yaparım
sevgili eşime hep detesteği ve sevgisi için bidaha teşekkür ederim.
el becerisi gelişimi ve denge oyunlarına da çok teşekkür ederim.
www.piramigo.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder